Ben Ermeni lafının küfür olarak kullanıldığı bir şehirde (Van) doğdum.Ailemde,yakın çevremde Ermeni kelimesi o kadar büyük bir korku ve kinle söylenirdi ki açıkcası ben de uzun zaman bu Ermeni lafından çekindim.Hrant Dink'i ise öldürülünceye kadar pek duymamıştım.Ermeni soykırımı içinse bildiğim vaktiyle Ermeniler'in babamın doğduğu köyde gerçekten çok büyük bir katliam yaptıkları ve babamın nenesinin de bu katliamdan köyün köprüsünün altına saklanarak kurtulduğuydu.Halbuki daha on yıl önce şehrin üst yakasında ikamet eden Ermeniler Erek Dağı'nın zirvesinden kaynağını alıp Van Gölü'ne dökülen derelere "aşağı tarafta Müslümanlar bu suyla abdest alıyor" diye armut sapını bile atmadıkları bir zaman yaşanıyormuş Van'da.Sonrası bildiğimiz hikaye:emperyalistler,birbine düşen halklar ve o büyük acılar...
Dedim ya Hrant Dink'in adını duymuş olsam da öldürülünceye kadar kim olduğunu,derdinin ne olduğunu inanın bilmiyordum.Öldürüldükten sonra tanımaya başladım Hrant'ı.Fikirleri,hayalleri,umutları,dertleri ne imiş az biraz öğrendim.Ama hrant ile ilgili okuduklarım,duyduklarım ve hissettiklerimin her yanına sinmiş ve beni aklın,düşüncenin civarlarına yaklaştırmayan,sadece ve sadece derin bir acı ile karşılığını bulan o delik ayakkabılar var ya,o delik ayakkabılar...yalnızca bir halkın değil,dünyadaki bütün mazlumların vesikalık fotoğrafı olan o delik kunduralar var ya...sanki o delikten sızıp öyle vuruyordu güneş açlıktan kıvranan Afrika'ya,o güzel Filistin'e,Arjantinde'ki devrimcilere,Küba'nın arka sokaklarına,Mısır'ın Tahrir Meydanı'na ve bütün yalnızlara,bütün mazlumlara...
Bir dostum Twitter'a Hrant meselesi artık siyasi bir meseleden çıkmıştır,Hrant davası bir insanlık davasıdır yazmış.Ne güzel söylemiş.Hrant'ı savunmak artık insanlığı savunmaktır.Niyesine gerek yok ama gene de diyelim niyesini:çünkü Hrant devletin loş koridorlarından milletin kalbine indirmek gayretidir artık iktidarı.Adaleti devletin politikası olmaktan çıkartıp milletin sadık bir dostu kılmak cehdidir.Çünkü Hrant kürtlüğüne,ermeniliğine,aleviliğine,dinsizliğine,cinsiyetine bakılmaksızın insanları bir,eşit ve muhterem görmenin adıdır artık.Şair Haydar Ergülen ne güzel söylemiş Hrant'a adanan yetimler ağıdı şiirinde:aslında ne türküz,ne kürdüz ne de ermeniyiz/öyle bir babamız var ki hrant hepimiz yetimiz.
Hrant'ın kim olduğunun hiçbir önemi yok,artık soru şu: biz kimiz?Twitter'da başörtülü bir kadın yazmış:"Müslüman ve dindarım, Müslüman bir Ogün Samast, bir Yasin Hayal olacağıma binlerce kez Ermeni Hrant Dink olmayı yeğlerim..."ah güzel kardeşim benim,filistin denince bosna denince coşan bu müslümanlar neden başka gayr-i müslim mazlumlara gelince iş susarlar?Niye?Niye?Niye?Bilmezler mi gayr-i müslim mazlum olmaz,Allah mazlumlarla beraberdir,bilmezler mi?Zulme karşı durmayanın azarlandığı Kitap var,okumazlar mı?Bir uyuz köpek ürkmesin diye koca bir kervanın yolunu değiştirten bir Peygamber'e tabi olduklarını bilmezler mi?İmam Ali'yi bilmezler mi?Kendi bölgesinde öldürülenYahudi kadının acısıyla "Bir insan bu utançla ölürse belki affedilir"diyen İmam Ali'yi bilmezler mi?Kamuoyu vicdanını geçtim,hesap günü var,bilmezler mi?Dicle kenarında bir kurt bir kuzuyu boğazlasa benden sorulur diyen Ömer'i bilmezler mi?
Bir müslüman olarak Hrant'ın Ermeni ve Hristiyan oluşunun nazarımda hiçbir önemi yok,o benim kardeşim.Müslümanlar kardeştir amenna,ama mazlumlar da kardeş değil mi be kardeşim!
Şair Alper Gencer "arkasından vurmuşlar ayakkabısında delik olan bir adamı.bu resmi göremeyen kalp ermeniliğe neyi isnat ediyorsa,tam olarak kendini tarifliyor" diye yazmış Hrant için.Onun bu yazdıklarından mülhem:
Biz arkasından vurulmuşların arkasındayız ve olmaya da devam edeceğiz inşallah ve şu fani dünyada kim ki arkasından vurulmuş imanla aşkla ona arka çıkmak boynumuzun borcu!
Yunus Melih Özdağ
19 Ocak 2012
1 yorum:
bloglarda da beğen butonu olsaymış keşke, zira yazıyı beğendiğimi bildirmek istiyorum fakat yazının güzelliğine layık cümleler kurabilecek bir kelime hazinem yok. like.
Yorum Gönder